Bazen tüm kalbi kırık insanlara yardım etmek geliyor içimden. Hepsinin tek tek yarasını sarmak, avutmak, mutlu etmek.. O güzel gözlerdeki göz yaşlarını silip yerine tebessümler eklemek. Bazen öyle anlar oluyor ki onların mutluluğu için kendi varlığımdan vazgeçmek istiyorum. Böyle düşündüğüm zamanlarda eksik olan herneyse verebilecek kadar güçlü hissediyorum kendimi. Fakat kalbi kırık ve mutsuz olan o kadar çok insan var ki hepsine yardım etmek için sanırım superman olmak gerek. Tabi bir süre sonra kendi hiçliğimle yüzleşiyorum, engellerimle ve barajlarımla. ve zincire vurulmuş bencilliğim yeniden doğuyor hapsettiğim karanlıklardan...
...
...
Yorumlar
Yorum Gönder